Industriële houtbouw kan een oplossing zijn voor de grote uitdagingen zoals het oplopende woningtekort, woningbouwversnelling en klimaatveranderingen. Maar om binnen al deze punten optimaal van houtbouw te kunnen profiteren, moet er volgens kenners wel kritisch worden gekeken naar de betaalbaarheid en regelgeving.

Industriële houtbouw zal het woningtekort en de klimaatproblemen niet van vandaag op morgen kunnen oplossen, maar het feit dat steeds meer partijen de voordelen en het belang van het bouwen met CLT en biobased materialen erkennen en er ook al mee aan de slag gaan, moet de woningzoekende burger en minister De Jonge moed geven. Dit was de gedeelde mening van vertegenwoordigers van verschillende marktpartijen, woningcorporaties en overheden tijdens de Woonconceptendag (Wocoda).

Betaalbaarheid
Marijke Nas - van Wieringhen Borski van Dura Vermeer ziet dat er echt een markt is voor houten woningen, ook in het hogere segment. De volgende stap zit bij de 168-jarige bouwer in het betaalbaar maken van houtbouw. Ook Jurrian Knijtijzer van Finch Buildings erkent dat de kosten een lastig punt blijven, maar dat de kosten voor houtbouw wel al steeds meer richting de traditionele bouwkosten gaan. Maar Knijtijzer vraagt zich hardop af naar welke kosten we eigenlijk kijken? ‘Het gaat heel erg de verkeerde kant op met het klimaat. Dus stel jezelf de vraag wat het kost als we blijven bouwen zoals we bouwen?’ Hij doelt daarmee op de rekening die de wereld over een aantal jaar gepresenteerd krijgt als we nu niet anders gaan bouwen.

Capaciteit, vergunningen en regelgeving
Interessant werd de dialoog tussen architect Bjarne Mastenbroek van Search Architecten en Hettie Politiek, programmadirecteur Grootschalige Woningbouw bij BZK. Politiek sloeg aan op het feit dat Mastenbroek van de gemeente Amsterdam te horen heeft gekregen dat er pas in 2032 tijd is om naar zijn houtbouwplannen te kijken. De verbaasde Politiek beloofde Mastenbroek dit slechte voorbeeld mee te nemen en te bespreken in Den Haag. Voordat de interactie tussen de architect en programmadirecteur plaatsvond, maakte Mastenbroek zich hard om de handen uit de mouwen te steken en de regelgeving voor houtbouw te versimpelen. ’We hebben in dit land handen tekort en hoofden teveel. Dit land is overvol, niet met mensen maar met regels.’ Mastenbroek zou het liefst zien dat 90 procent van de regels rondom houtbouw zou verdwijnen. ‘Laat het gebouw voldoen aan een bepaald percentage CO2-uitstoot en laat de rest over aan het bouwbesluit.’