Voortdurend steekt in de media een weid verbreid misverstand de kop op. Zo ook weer in dit artikel. Het gaat daarbij om de term “sociale huurwoning”. Die term wordt universeel gebruikt om huurwoningen aan te duiden met een gereguleerde huurprijs. Dat is onjuist! Het beschikbaar stellen van sociale huurwoningen is het exclusieve domein van toegelaten instellingen, over het algemeen de woningcorporaties. Het bezit van woningcorporaties is in het verleden opgebouwd met belastinggeld. Bij nieuwbouw ontvangen zij kortingen op de grondprijs. Leningen zijn (uiteindelijk) geborgd door de overheid. Corporaties kunnen daardoor nagenoeg niet failliet gaan. De doelstelling van de corporatiesector is het voorzien in huisvesting voor huishoudens die dat niet zelfstandig kunnen.
Voor commerciële (liever private) verhuurders ligt dat heel anders. Zij hebben hun huurwoningen gefinancierd met eigen geld, niet geborgde commerciële leningen of met premies van pensioenfondsen en verzekeraars. Leningen zijn niet geborgd en bij nieuwbouw ontvangen zij geen korting op de grondprijs. Private woningverhuurders kunnen wel failliet gaan. En ja, een deel (ongeveer 500.000) van de private huurwoningvoorraad heeft weliswaar een huurprijs die gereguleerd wordt door de huur(prijs)wetgeving, maar dat maakt het nog niet tot een sociale huurwoningen. Private verhuurders zijn niet verantwoordelijk voor het huisvesten van huishoudens die dat niet zelfstandig kunnen. Private woningverhuurders hebben uiteenlopende andere doelstellingen dan toegelaten instellingen. Bijvoorbeeld het garanderen van pensioenen of het voorzien in eigen pensioen.
Ik roep een ieder die over de woningmarkt schrijft duidelijk onderscheid te maken tussen sociale huurwoningen en gereguleerde huurwoningen. Dat geeft een beter beeld van de werkelijkheid.

Geplaatst op 13 september 2018 om 13:37

Ehhh, wijdverspreid.

Geplaatst op 13 september 2018 om 13:41