Huurders genieten in Nederland een zeer goede wettelijke bescherming. Deze bescherming brengt met zich dat het voor verhuurders niet zonder meer mogelijk is eenzijdig een huurovereenkomst op te zeggen. Nu het economisch tij is verslechterd en huiseigenaren worden geconfronteerd met lange verkooptijden, wordt de roep om tijdelijke verhuurmogelijkheden luider. De Leegstandswet biedt uitkomst!

Begin jaren tachtig is het ontwerp van de Leegstandswet ingediend met het doel maatschappelijk onaanvaardbare leegstand van woningen en andere gebouwen terug te dringen. De Leegstandswet is in de loop der jaren flink gewijzigd en opgenomen regelingen zijn verplaatst naar, bijvoorbeeld, de Huisvestigingswet. De Leegstandswet bevat enkel nog de regeling met betrekking tot tijdelijke verhuur van leegstaande woningen en gebouwen en bestaat uit slechts drie artikelen: de artikelen 1, 6 en 15.